ປະຊາຄົມຮ່ວມຊາຕາກຳຂອງມວນມະນຸດຜ່ານຜ່າ “ກັບດັກຮິວຊີດີເດັສ”

ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ຈີນຊຸກຍູ້ການຮ່ວມມືທີ່ຮ່ວມກັນສ້າງ “ໜຶ່ງແລວໜຶ່ງເສັ້ນທາງ”, ລິເລີ່ມສ້າງທະນາຄານລົງທຶນພື້ນຖານໂຄງລ່າງອາຊີ ຫຼື AIIB, ກອງທຶນເສັ້ນທາງສາຍໄໝ, ທະນາຄານພັດທະນາໃໝ່ຂອງກຸ່ມປະເທດບຣິກສ ແລະເວທີດ້ານລະບຽບການແບບໃໝ່ອື່ນໆ, ເຂົ້າເປັນປະເທດພາຄີໃນສົນທິສັນຍາສາກົນວ່າດ້ວຍການອະນຸລັກສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ຄວາມປອດໄພດ້ານລະບົບນິເວດລວມ 60 ກວ່າສະບັບ ເຊິ່ງລວມທັງ “ສົນທິສັນຍາຂອບວ່າດ້ວຍການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ”, “ສົນທິສັນຍາວ່າດ້ວຍຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງຊີວະນານາພັນ”, “ສັນຍາປາຣີ” ແລະອື່ນໆ, ເຊິ່ງລ້ວນແຕ່ເປັນການປະຕິບັດທັດສະນະດັ່ງກ່າວດ້ວຍພຶດຕິກຳຕົວຈິງ.

ການພົວພັນສາກົນແບບໃໝ່ແມ່ນເນັ້ນໜັກເຖິງການຮ່ວມມືແບບຕ່າງຝ່າຍຕ່າງມີຜົນປະໂຫຍດ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນແນວຄິດເກມຜົນລວມເປັນສູນ. ເມື່ອປະເຊີນໜ້າກັບສິ່ງທ້າທາຍຕ່າງໆ ເຊັ່ນ: ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານຂອງໂລກ, ການຂາດແຄນຊັບພະຍາກອນ, ການປ່ຽນແປງຂອງດິນຟ້າອາກາດ, ມົນລະພິດຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມ, ການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດ, ອາຊະຍາກຳຂ້າມຊາດ ແລະອື່ນໆ, ບໍ່ວ່າປະເທດໃດກໍບໍ່ສາມາດຢູ່ລອດດ້ວຍຕົນເອງຜູ້ດຽວໄດ້. ຄວາມໝາຍອັນຕັ້ງໜ້າຂອງທັດສະນະ“ປະຊາຄົມຮ່ວມຊາຕາກຳຂອງມວນມະນຸດ” ທີ່ມີຕໍ່ບຸກຄົນ, ປະເທດ ແລະ ການບໍລິຫານທົ່ວໂລກນັ້ນ ພວມກາຍເປັນຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ເປັນເອກະພາບກັນຂອງປະຊາຄົມໂລກ.